Przykładowo: bez względu na to ile zjemy świeżych owoców, to bez manganu całe bogactwo zawartej w nich witaminy C zostanie spożytkowane tylko w 20%. Mangan gromadzi się przed wszystkim w wątrobie i jest wydalany przez przewód jelitowy.
Dzienne zapotrzebowanie człowieka na mangan wynosi od 2 do 9 mg.
Pierwiastek ten bardzo łatwo można znaleźć w produktach spożywczych takich jak wszelkie rodzaje orzechów: laskowe, włoskie, ziemne, migdały, ziarna słonecznika i produkty pełnoziarniste, szpinak, groch, ziemniaki, rośliny strączkowe, suszona żurawina, czekolada, wodorosty, imbir, kawa, awokado, jeżyna.
Pozwala na zachowanie właściwości i funkcjonalności tkanki łącznej -udowodniono, że niedobory tego pierwiastka przyczyniają się do zaburzeń w syntezie kwasu hialuronowego i chondroityny.
Jest ważny dla sprawnego funkcjonowania organizmu i ciała – bierze udział w syntezie barwnika skóry i włosów, jest współodpowiedzialny w sferze aktywności płciowej, odgrywa ważna rolę w procesach rozrodczych, uczestniczy w wytwarzaniu krwinek czerwonych, skuteczny w leczeniu schizofrenii, pobudza syntezę cholesterolu.
W suplementacji sportowej szczególnie istotna jest rola jaką mangan pełni w zapewnieniu odpowiedniego funkcjonowania aparatu ruchu.
Pierwiastek ten wchodzi w skład zawansowanych preparatów zwanych „regeneratorami stawów” oraz suplementów witaminowo-mineralnych i mineralnych do wytwarzania hormonów śledziony.
Mangan wspomaga nasz organizm poprzez usuwanie zmęczenia, pomaga przy prawidłowych odruchach mięśniowych, jest potrzebny do prawidłowego procesu trawienia i utylizacji produktów pokarmowych, funkcjonowania układu nerwowego, odgrywa pewną rolę w procesie reprodukcji, wspomaga zapobiegnięciu osteoporozy, poprawia pamięć, łagodzi objawy rozdrażnienia, astmy, cukrzycy, wspomaga prawidłowy wzrost i rozwój.
Ten pierwiastek to naturalny antyutleniacz. W organizmie neutralizuje wolne rodniki, co sprawia, że nasze komórki wolniej się starzeją i są w lepszej kondycji; pomaga w walce z trądzikiem.
Jak każdą witaminę, również mangan może zostać przedawkowany. Nadmiar manganu obserwuje się wyjątkowo rzadko, jedną z najbardziej narażonych grup są górnicy pracujący w kopalniach manganu.
Zatrucie manganem może doprowadzić do zaburzeń psychicznych oraz może ograniczać przyswajanie w przewodzie pokarmowym żelaza, wapnia, cynku, miedzi i magnezu. Niebezpieczny jest fakt, iż nadmiar manganu może doprowadzić do zwiększonego rozpadu erytrocytów.
Do objawów nadużycia tego pierwiastka należą: omamy, halucynacje, bezsenność, depresja, impotencja. Nadmiar nagromadzonego manganu w organizmie powoduje zaburzenia w metabolizmie innych pierwiastków, np. żelaza, powodując zahamowanie powstawania hemoglobiny.
Mangan o niższym stopniu utlenienia ma właściwości toksyczne, szczególnie tlenki manganu dwuwartościowego. Bardzo niebezpieczny jest pył związków manganu powstający przy wydobywaniu rud manganowych.
Zażywanie manganu polecane jest przede wszystkim dla osób, które cierpią na jego niedobór, a także osobom ciężko chorym, odżywianych dożylnie lub sondą jelitową.
Nie zaleca się spożywanie w dużych dawkach manganu kobietą w ciąży i karmiącym piersią.
Mangan wchodzi również w interakcje z innymi pierwiastkami i lekami:
- wapniem - w dużych dawkach ogranicza wchłanianie manganu,
- doustnymi środkami antykoncepcyjnymi - obniżają poziom manganu we krwi,
- fosforanami, magnezem - w dużych dawkach obniżają wchłanianie manganu,
- żelazem - nadmiar manganu obniża wchłanianie żelaza.
Brak komentarzy